‘Bosch genaamt Engelsteen op het Eiland Texel behoorende aan mijnheer G.W. Reinbach’, ongesigneerd, ongedateerd. Tekening van na 1794, maar een aanleg van voor 1785. (Bron: een particulier).
Las eind vorig jaar dat de Zeven Pannenkoeken op Texel, op de Hoge Berg, in de Doolhof of Engelse Steen, was hersteld. Zo’n naam waar m’n oog op viel omdat ik er ooit over schreef.
Ik haal even mezelf aan uit Toenmalige Tuinen op Texel (in Cascade boek II 2016): In 1789 schreef Van Cuyck al ‘Boven dien [Engelsche] steen is een heuvel en eene naalde of pyramide met bankjes tot een zoogenoemt belvidere gemaakt.‘ Deze hoogte werd later ook wel de ‘Zeuvepoannekoek’ of te wel ‘Zeven pannenkoeken’ genoemd. Hier nog even wat historische beelden en het uiteindelijke resultaat.
In september 2020 zijn de Zeven Pannenkoeken hersteld. De treden zijn rondom in cortenstaal vastgelegd. Verder zijn zichtlijnen naar de Waddenzee en Brakestein open gekapt, is het tracé van historische paden opnieuw uitgezet, is de opslag van hulst verwijderd en zal de aanplant van meer stinzenplanten volgen.
Jan Holwerda
ca. 1900 – Zeven Pannenkoeken (Texel) (Bron: www.boswachtersblog.nl/texel)
2005 – Zeven Pannenkoeken (Texel)
2020 – Zeven Pannenkoeken (Texel) (Bron: www.facebook.com/texelinformatie)
Een hoge bank.
Die zeven pannenkoeken van weleer zijn wel gereduceerd tot zeven hele kleine partjes van een pannenkoek, althans aan een zijde van de bank. Afreus hoe men een fijnzinnige bekroning van een heuvel met ‘naald’ kan ‘renoveren’ tot de meest lompe bank of klimrek dat ik ooit gezien heb. Het lijkt me ook beslist geen aangenaam rustpunt voor ouderen, want je moet er echt ‘op’klimmen. Dat bewijst ook de dame die Joost gefotografeerd heeft. Ze bungelt met haar voeten hoog boven de grond. Wat een ellende! CO
De gustibus non disputandum est. Ofwel, juist door zijn lompheid met zware materialen heeft die bank toch wel een zekere charme, passend in het ruige terrein eromheen.