Springerbrug van Clingendael en onthulling van de toelichtende tekst, met wethouder
Sander Dekker en Cascade-donateur Joost Gieskes. Foto: Simone Gieskes
Vanaf circa het jaar 2000 heeft de opsteller van deze weblog bij voortduring en vasthoudend de gemeente Den Haag gewezen op het belang van het aanbrengen van een reconstructie van het bekende ontwerp uit 1887 door L.A. Springer (1855-1940) van een brug met pergola in landgoed Clingendael. In woord en geschrift, onder andere twee brieven aan de burgemeester van Den Haag. Ook de Nederlandse Tuinenstichting heeft het college van B en W per brief gewezen op het belang van deze brug.
Aan deze wens werd in 2011 gehoor gegeven; op 20 december 2011 werd een replica van de Springerbrug officieel geopend door wethouder Sander Dekker tezamen met de indiener van deze weblog. ’Wegens zijn aanhoudendheid’ viel hem deze eer te beurt. Op de dag zelve arriveerde een fraaie koperen plaat die nog moet worden gemonteerd. Op de plaat staat een beknopte tekst over zowel de brug als de onlangs gerestaureerde terrastrap – eveneens een ontwerp van Springer – en de Hollandse tuin.
Springerbrug Cingendael (2011) Foto: Joost Gieskes
Hoofdaannemer is de firma Woudenberg. De brug werd vervaardigd door Houtdraaierij Doornekamp te Bodegraven. De onderbouw bestaat uit Azobe, de bovenbouw is Bilinga-hout, beide met FSC-keur. Restaurator Pieter Brinkman, eveneens donateur van Cascade, heeft een belangrijke bijdrage geleverd bij het opstellen van de specificaties. Arinda van der Does verrichtte hierbij nuttig voorbereidend werk. Daarbij ontdekte zij (HGA, foto 1915) dat ondanks de algemeen aanvaarde aanname dat deze brug nimmer zou zijn gebouwd dit wel degelijk het geval was; een saillant detail.
De gemeente zal volgens idee Springer wilde wingerd aanbrengen als bedekking van de pergola.
Een stukje tuinkunst is met dit ensemble van terrastrap, Hollandse tuin, Springerbrug en Huys Clingendael voltooid.
Joost S.H. Gieskes
Tuinbrug St. Annalands Clingendaal, L.A. Springer (ca. 1882)
Bron: Bibliotheek Wageningen UR, Speciale Collecties
Tja, prachtige brug, hoewel in een Engels aandoend landschappark niet echt op zijn plaats. Het onderste gedeelte van brug? – Kan er mee door! – Het bovenste deel? – Een schijnromantisch staketsel! Voorts vloekt de beige kleur van de brug met de omgeving.
Wat mij verder, van een al jaren uitermate bezwaard hart moet, is dat er in Park Clingendael wél geld beschikbaar wordt gesteld voor grootse prestigeprojecten, zoals voornoemde brug, de restauratie van de trap en het opnieuw, met veel voorgevormd roestig ijzerwerk, herinrichten van de Hollandsetuin, echter, nimmer zijn fondsen beschikbaar voor de vervanging van omgewaaide- of klakkeloos gekapte bomen en andersoortige begroeiing.
Met een flagrant disrespect voor diegenen die in 1945 de Tweede Wereldoorlog hadden overleefd zijn in 2005/06 een veertigtal door hen destijds geplante bomen rücksichtslos geveld. Bomen die de bezoeker zicht- en geluidbeschutting boden voor het verkeer van de Alkemadelaan. Bomen die daar volgens oude plattegronden niet thuis hoorden werden geofferd voor het creëren van een “zichtlijn” naar de van Alkemadelaan. Een zichtlijn waar geen enkele parkbezoeker op zat te wachten. Hooguit kunnen onze strandbezoekende oosterburen kortstondig de woonstee van Arthur Seyss Inquart aanwijzen.
Ook de prachtige beukenhaag rond de vijver, welke de gebouwen van de ANWB en de Marechausseekazerne aan het zicht ontrokken, werd botweg voor een idee-fixe gesloopt.
Tel uit onze winst!
De ongeneselijke euforie voor het Prestige heeft zich in het brein van beleidsmakers genesteld en heerst daar, gezien de recent waar te nemen onbezonnen slooppartijen, in het Emma Rosarium, Ahrendsdorp en andere gebieden in het Benoordenhout, nog steeds.
Dit op ‘Ordnung muss sein’ en Calvinistische bekrompenheid berustend beleid is respectloos richting de belevingswaarde van de bezoeker en naar alles wat groeit en bloeit.
Men kan zich afvragen, voor wie en wat zijn in onze steden parken en groen-voorzieningen eigenlijk aangelegd? Voor het welbevinden ener bevolking of de ver doorgedreven eerzuchtzucht voor de eigen plannenmakerij en ontwerp?
Oude plattegronden dicteren – moeten en zullen ten koste van té veel kaalslag in on/ere worden hersteld.
Misplaatste Versaille-achtige gedachtegangen zetten de toon, protesten van betrokken stedelingen worden steevast met de zelfde niet steekhoudende, op één hand te tellen, prietpraat in de wind geslagen. Kortom men heeft maling aan het feit dat de hedendaagse mens dringend behoefte heeft, dit liefst binnen handbereik, aan de stilte en weldaad van besloten plekken in lommerrijk groen.
Ergo, zonder pardon wordt de Hagenaar zijn/haar welverdienden rust, pracht en luister ontnomen.
Het is Versaille niet ~ Het is geen Engels Graafschap!
Men smijt met geld – en dan te bedenken, waait er weer eens een boom om, dan blijft deze te lang liggen, wordt uiteindelijk verwijderd, de stronk staat jaren te rotten en als er al eens een boom (lees spriet) voor terug komt dan wordt deze geheid op een schier lukraak gekozen plek teruggepoot.
Met vriendelijke groet,
A.E.A Harbrink Numan