Niet een vakantie-foto, maar een vakantie-tip in dit geval. Misschien heeft u het al gemerkt, onze webmaster heeft het in Roemenie even druk met andere zaken (overigens geen vakantie). Dus ik probeer een beetje in te springen. Afgelopen week heb ik een uitstapje gemaakt naar het Museum Bisdom van Vliet in Haastrecht. Wat een leuk museum is dat. Het is een huis en een tuin en een overtuin, alle uit 1877. Zo 19de eeuws als het maar kan. De inrichting van het huis nog helemaal uit die tijd, niets veranderd of verstoord, helemaal geweldig. Vele chinese serviezen, overal Deventer-tapijt, alle gordijnen nog origineel, je weet niet wat je ziet.

De overtuin staat wel beschreven in de Gids voor de Nederlandse Tuinarchitectuur van Oldenburger, Backer en Blok, maar de achtertuin aan de Hollandse IJssel daar gaat het nu even om. De beheerder had deze een aantal jaren geleden zelf opgeknapt.

O jee, had hij er wel verstand van, hoor ik u denken? Nou het ziet er naar uit van wel. Ik vroeg aan hem hoe hij te werk is gegaan en hij vertelde dat hij eerst alle paden weer hun originele loop had teruggegeven. Hierdoor ontstonden vanzelf perken die hij opneiuw gevuld heeft met Hydrangea’s, varens, Hosta’s , Aucuba an misschien nog enkele 19de eeuwse schaduwplanten, want schaduw is er genoeg onder een hele grote oude bruine beuk. De beuk stamt uit de jaren negentig van de 17de eeuw, toen het eerste huis op die plek werd gebouwd, ook voor de familie Bisdom van Vliet. Op deze wijze is een echte 19de eeuwse "stadstuin" ontstaan, zo een die je ook achter grote grachtenhuizen in grote steden verwacht. Het resultaat is werkelijk goed, alhoewel de foto’s dat niet helemaal laten zien. Deze tuin is niet toegangkelijk, maar wel van boven uit het huis te zien. De overtuin is zeer de moeite waard vanwege twee beelden van Jan van Logteren, een Neptunus en een Hercules (gesigneerd en gedateerd 1720), enige merkwaardige "druipsteen-vazen", een Libanon-ceder en een "baldekijn" of grafmonument, waar het echtpaar Le Fevre de Montigny-Bisdom van Vliet ligt begraven. Ook hond Nora heeft daartegenover een plaatsje gekregen. CO

Zie verder http://www.bisdomvanvliet.nl

Gistermiddag was ik bij de officiele opening van de gerestaureerde koepel van Rosendael. Zie de Cascade-web-log van vrijdag 23 juni jl. Daarna een klein feestje omdat onze vice-voorzitter Johan Carel 25 jaar werkzaam is bij St. Geldersch Landschap/Geldersche Kasteelen. Het was heel mooi weer en een feestelijke middag. Maar daar wil ik het hier niet verder over hebben.

Het allermooiste was de rozentuin vóór de oranjerie. Op dit moment in top-conditie. Nog geen rozen uitgevallen, nog geen rozen afgeknipt en allemaal in bloei. En dan te bedenken dat ik, toen deze tuin werd aangelegd, zo streng in de leer was, dat ik fel tegen het aanleggen van deze tuin heb geadviseerd. Waarom? Omdat er geen ontwerpen en andere relevante documenten van deze tuin bekend waren en we alleen maar over een foto van vóór WOII beschikten. En deze foto was waarschijnlijk niet van een ontworpen en aangelegde rozentuin, maar van een rozententoonstelling, die tijdelijk door de rozenvereniging op Rosendael was georganiseerd. Gelukkig heeft mijn weigering destijds niet ten gevolge gehad dat de aanleg van de tuin niet door is gegaan. Men heeft de tuin precies gecopieerd van de foto en men heeft Mw. Canneman gevraagd de perken met verschillende rozensoorten, ten dele oude rassen, in te vullen. Mogelijk zijn die rozen intussen vervangen, maar de tegenwoordige rozentuin is een lust voor het oog en heeft beslist het tuingedeelte vóór de oranjerie in hoge mate verrijkt. Zo zie je maar, al te streng in de leer is nergens goed voor. Wie interesseert het nu nog of die tuin in 1910 nu wel of niet als tuin echt heeft bestaan?  CO