In het kader van het delen van impressies betreffende van alles in het kader van Jaar van de Historische Buitenplaats 2012 (vanaf nu JHB2012), na 21 maart en 26 maart, een volgende. En wel eentje overgenomen van BuitenPlaatsen, de weblog van Marcel van Ool. In het kader van het jaar hadden we elkaar al eens gesproken en Marcel was akkoord met overname.

In keramiekmuseum Princessehof in Leeuwarden is de tentoonstelling Groen Geluk (van lusthof tot volkstuin) te zien.
Niemand verwacht dat de kwaliteit van de glorieuze tentoonstelling Pretty Dutch (over Hollands porselein) van een paar jaar geleden, gehaald wordt. Dat gebeurt dan ook niet. Er zitten een paar dingen niet echt lekker bij deze tentoonstelling. De eerste ruimte waar je terecht komt is volgestouwd met Hollands plateel. Toegegeven, op elke pot of vaas staat wel een blom, maar wat heeft het met lusthoven te maken? En dan die volkstuinen. Leuk bedacht, als ‘de buitens van de kleine man’ en nu weer helemaal hip. Maar volkstuinen en keramiek? Dat gaat niks worden. Had het eenvoudig gehouden en je toegelegd op één onderwerp. ( “Breekbaars van de buitenplaats”- grapje).

Toch is er heel veel om wel blij van te worden. Op borden, sauskommen, terrines en schotels komt alle buitenvermaak voorbij: wandelen, vissen, jagen, toneelspelen, musiceren, bloemen kweken…

Er zijn verschillende joekels van tegeltableaus naar de beroemde gravures die Daniel Stoopendaal voor het pronkboek De Zegepraalende Vecht maakte. Grappig om te zien dat die strakke lijnvoering van de gravures in iets fluweligs of ronduit wolligs verandert op de gebakken klei. Ze krijgen welhaast de charme van volkskunst.

Er is een heel bijzondere scène in porselein: een jachttafereel van Frankenthal uit ongeveer 1850 dat l’honneur du pied toont. Dat is het moment in de klassieke hertenjacht waarop het zojuist gedode dier de rechter voorpoot wordt afgesneden. Deze werd traditioneel later aan de eregast overhandigd. Geen gruwelijk detail word je bespaard maar wat een gave vormgeving, in porselein!

Ik hoopte nog even een vaas aan te treffen waarvan ik alleen een oude zwart-wit opname ken. Die staat in het overzichtswerk De Nederlandse Buitenplaats van Van der Wijck en laat Elswout zien. Zou iemand (nog) weten waar die vaas nu is? Het riekt naar een Suske en Wiske. (… … en de Verloren Vaas).

Serendipiteit: op de tentoonstelling wel een kleine schotel met Elswout. Hij komt uit het beroemde 400- delige ‘topografische’ servies dat de VOC schonk aan Stadhouder Willem V.

We ‘hadden’ Elswout al als gravure, ets, tekening op papier, in olie op doek en nu ook op Meissen. Het mooiste porselein dat er is.

Marcel van Ool.