De vraag is natuurlijk of het wel kan, mag of dat het wenselijk dan wel gepast is. In 2009 ben ik gewoon gestart met het aanbrengen van mozaïekperken, zonder echte onderbouwing gewoon gaan voor de zekere optie uit 1911. Ontwerp was er en historisch beplantingsplan was voorhanden, zelfs het sortiment was geen probleem. Natuurlijk is het meten en nadenken en natuurlijk is het geen alledaags werk om dit te mogen maken. Want zo voelt het natuurlijk wel, je mag het maken, wat een voorrecht!
In 2010 zocht ik wat meer grondslag, snap ik echt waar ik mee bezig ben? Reisje en een seminar aan de Muskauer Schule is absoluut geen straf. Wat een voorrecht om in dit fenomenale park rond te lopen en wat een voorrecht om met Duitse professionals aan tafel te zitten. Een boompje opzetten met Erika Schmidt of de tuinbaas Helmut Krupp van het park Schwetzingen is geen straf natuurlijk.
Dan de informatie proberen om te zetten naar Nederlandse begrippen en er vooral veel over blijven lezen.
En nu,… Zelf roep ik naar de tuinbazen dat ze er vooral mee moeten beginnen, gewoon doen dan leer je vanzelf. Nietsdoen is voor mij nooit en optie geweest maar met wisselperken is de schade nooit onherstelbaar, het gaat er per definitie toch weer uit.
Voor 2011 had ik mijzelf een doel gesteld, kijken of er een zeker dynamiek in de ontwerpen aan te brengen is zodat er niet slechts een museale functie maar ook een ontwikkeling plaats gaat vinden.
Kortom, kan ik het ontwerp op een historisch verantwoorde wijze vertalen naar een eigentijdse invulling.
Ik w
ilde dat het ontwerp een bepaalde kunstvorm in zich had, Repton omschrijft de bloemperken ook vaak met het woord “Art”.
Ik wil blijven “Schilderen” met planten.
Alle afzonderlijke vakken vormen samen een compositie.
De compositie heeft een interactie met het monumentale pand.
De ree mag het niet lekker vinden.
Nu wil het dat binnen het pand van De Viersprong vogelhuisjes hangen, de vogelhuisjes maskeren de lelijke kastjes van het draadloos internet. Op deze vogelhuisjes staan dieren als, slak, vleermuis, everzwijn, hazelworm, egel enz. in een pictogramvorm afgebeeld. Je boekt op De Viersprong ook echt een vergadering in bv. de Uil of het Everzwijn. Deze ontwerpen zijn vervaardigd door Endeke, een creatief brein van de afdeling creatie van het communicatiebureau Hemels van der Hart die het pand in gebruik hebben als kantoor.
Het ontwerp van Endeke maakt het eigentijds en kunstzinnig.
De grofheid leent zich uitstekend voor het vervaardigen met bolgewassen.
De interactie met het pand is zeker aanwezig en de ree zal de Hyacinten niet opeten.
En nu staan ze in bloei, de Egel, de Slak, de Vogel, de Vleermuis en het Everzwijn.
Is het project geslaagd? Niet voldoende in mijn ogen. De ree ging met de bollen “spelen” en de hellingshoek van de perken had anders gemoeten. Maar wat leer ik weer veel van mijn eigen fouten. Bijgaand een foto van de Slak en het Everzwijn, daarnaast een kastje met het ontwerp.
Oordeel zelf! Maar eigenaren, tuinbazen en ontwerpers probeer en leer en wat rest een heerlijk geuren Everzwijn!
Richard Zweekhorst
Richard,
wat ben je op je eigen manier weer ontzettend cretief geweest met bollen. je moet het maar aandurven zulke gewaagd afbeeldingen te maken en wat is het goed gelukt.
applaus voor jezelf, super man.
Ooit heb ik dit op de tuinbouwschool geleerd. Als ik een tip mag geven, wanneer de randen uitgediept zijn, met een kantesteker, komt het bed iets los van zijn omgeving en krijgt hierdoor meer kracht.
Een randbeplanting in een kleur of bladvorm sluit de border op, werkt eigenlijk dan als een lijst van een schilderij.
De cirkel zou best iets groter mogen en zoals je al aangaf ook hoger.
Wanneer je het bloembed aanlegt, door te spitten en evt op te hogen, druk dan na het egalisen, de losse aarde iets aan met een plankje ofzo. Dit om inklinking voor te zijn. Na het aandrukken met een hark alles weer egaal harken.
Gebruik een plankje voor onder je knieën bij het aanplanten de belasting is dan meer verdeeld.
Door deze manier druk je de aarde zo min en egaal mogelijk aan.
Een laagje halfverteerde stalmest onderbrengen zorgt voor broei, dus een hogere temperatuur.
Je bloembed groeit en bloeit eerder dan bij de buren.
Tuinbazen hadden ook zo hun competitie.
Zag vorig jaar in een park in Apeldoorn dat ze daar een poging gedaan hadden om het idee van mozaikbedden weer gestalten te geven.
Het is best veel werk om het op de ouderwetse manier te doen, het beroemde prijskaartje zal een grootschalige terugkeer wel in de weg staan.
In een groene omgeving kan het heel mooi staan een kleurig bloembed.
Misschien een idee om eens een zaadmengsel van eenjarige te proberen die dan op eenvolgend bloeien.
Succes !!
Ha,ha,ha dank voor de adviezen Jan maar voor een tuinbaas die aan het tuinieren is op een bodem met een een PH waarde van 4 gaat het aanbrengen van bloemperken iets verder dan het aandrukken met het plankje en een laagje mest. Er wordt gewerkt met speciale grondmengsels, diep los gewerkte grond en een zeer gericht bewateringsregime. Ik toon aan dat het aanbrengen van bloemperken niet zo duur is als mensen denken door het gewoon te doen. En broei onder de wortels door stalmest?… als ik ergens geen broei wil is het op het wortelgestel want dit heeft verbranding van het wortelgestel tot gevolg. Zaadmengsels gebruiken in de perken is een optie voor de goedkope variant die door de “gewone man” werd aangebracht. Op buitenplaatsen is dit echt “Not Done”, de mensen zouden denken dat het geld op was! Neemt natuurlijk niet weg dat ik je hartelijk dank voor de reactie maar met alle respect, de tuinbazen zijn een niveau hoger bezig als je vermoed.
“ha ha ha ha” waar slaat dit op?
Richard, lof voor je creatieve verniewing. Doorgaan op dat moderniseringspad!
Wat ’n grappige invullingen. Très 1870. Helemaal in de trant van de epoche. En de kleurtjes zijn ook meer dan gewaagd. Als ik zelf iets mag voorstellen: de vier ruiters van de Apocalyps. Op Wörlitz hebben ze recent het phallus-bloembed hersteld (jawel), maar persoonlijk zien we dan liever enkele blote mevrouwen in de bloembedden. Gefeliciteerd Richard.
In 2009 zag ik ‘m liggen, aan de voet van de tempel van Flora wijzend naar het Gotische Huis waar de maîtresse van Fürsten von Dessau was gehuisvest: Luise Schock, dochter van de tuinman (Hofgärtner Schock die Fürsten von Dessau behulpzaam was bij het ontwerp van zijn park).
Overigens (niet zo zeer voor Wim, maar voor wie er nog nooit is geweest) staat in het park ook een tempel van Venus, op een heuvel, met er onder gangen en grotten.
Beste Jan, ik moet iets rechtzetten het is geenzins mijn bedoeling je negatief te benaderen en bij nader inzien ook niet mijn meest gelukkige openingszin op de weblog, dus hiervoor mijn welgemeend excuus!
Ik plaatste de reactie uit mijn gevoel van het moment en zag mijzelf werkelijk met het plankje staan naast de perken die aangeplant moeten worden. Geloof me, daar wil je niet gaan staan gewapend met een plankje…, dit vraagt een grotere aanpak want anders ben je over tien dagen nog aan het planten.
We werken zes behoorlijke mozaïekperken op één dag naar het streefbeeld. Dat vraagt om voorbereiding, inkoop, bemensing en uitvoering en dit is geen sinicure.
Ik laat zien dat je met een andere aanpak een “ouderwetse” kwaliteit kan realiseren die niet in verhouding staat met het vermogen dat de perken vroeger hebben gekost. Het kan verhoudingsgewijs nu veel goedkoper als je het slim aanpakt.
Daarnaast dank ik ieder voor de motiverende woorden welke mij weer sterken om vooral door te gaan.
23 mei liggen de volgende perken er weer… wie weet weblog 5?
Op het landgoed Het Regelink had ik ook een paar tulpen in de grond gezet.
Voor wie het leuk vindt dit eens te zien, http://www.tuinenvanvroeger.nu/weblog , even doorklikken op de foto.