Gezicht op de tuin van Martinus van Barnevelt (Gorinchem, ca. 1760-1770), anon.
Harkende tuinmannen zie je volop, maar wat was nou de opbouw en afwerking van de paden?

Op het eerstvolgende Platform Groen Erfgoed, woensdagmiddag 4 maart, willen we het over de afwerking van paden hebben; het meest gebruikte maar misschien wel minst besproken element in het groen erfgoed. Er is sprake van een toenemende verharding van paden: zandpaden krijgen een halfverharding, halfverharde paden een gesloten verharding. Intensief gebruik, arbo-eisen, onderhoudslast en toegankelijkheid voor mindervaliden zijn de (vaak begrijpelijk) redenen hiervoor. Gevolg is wel een wat eenvormig beeld door heel Nederland, niet gebonden aan de plaatselijke historische ontwikkeling.

Wij zoeken historische informatie uit bronnen als bestekken, afbeeldingen of literatuur over de afwerking (eventueel de breedte, maar niet het verloop) van paden. Hoe werd het pad opgebouwd, met welke toplaag afgewerkt en is er een kantopsluiting? Kwamen materialen van ver, of van dichtbij? Was het materiaal een pragmatische keus, of is er sprake van een conceptuele keus bijvoorbeeld gerelateerd aan de ontwerpstijl? Is er meer bekend over het onverharde (zand-) pad: pragmatische of wellicht ook conceptuele keus? Op deze site staat een  mooie vondst over het gebruik van ‘kif’, mét de uitgebreide motivatie ervan (zie hier). Wellicht is er meer? We zijn heel benieuwd.

Mocht je zelf een overzichtslezing willen geven van maximaal een kwartier, of heel kort een casus belichten, neem dan ook contact op via n.lensvelt@cultureelerfgoed.nl

Namens de programmacommissie, Natascha Lensvelt